W labiryncie możesz się zgubić, ale możesz się też odnaleźć. Przewrotne, prawda?
Medytacja labiryntu jest specyficzną formą medytacji w ruchu. Współczesne labirynty pochodzą ze starożytnej Grecji i Rzymu. To budowle, które charakteryzują się bardzo zawiłym układem dużej liczby pomieszczeń połączonych ciągiem korytarzy. Miało to utrudniać osobom niepowołanym dostęp do położonego zwykle w centrum, strzeżonego pomieszczenia – grobowca lub skarbca.
1.Labirynt w Usgalimol, Goa, 2. Katedra Saint-Quentin, Francja, 3. Saffron Walden, Anglia
Najstarsze do tej pory odnalezione symbole labiryntów pochodzą z epoki kamienia łupanego. Istniały niezależnie w niemal każdej kulturze, podobny układ odkrywano w świątyniach Majów w Ameryce, w Indiach, Australii, Europie.
Labirynt w medytacji
Do medytacji wykorzystywany jest starożytny wzór labiryntu. Ma jedną ścieżkę, która zawsze prowadzi do centrum, nie ma ślepych zaułków, mimo, że zmienia kierunek i wije się z pozoru bez końca, nie można się w nim zgubić. Labirynt to wzorzec uniwersalny, model transformacji, naszej wewnętrznej przemiany, ścieżki, która prowadzi nas do centrum naszego własnego ja.
Labirynt to ścieżka prowadząca do wewnątrz
Linia drogi w labiryncie to metafora ludzkiego życia, jest umowną podróżą do naszego wnętrza. Podróż do wewnątrz oczyszcza umysł i otwiera serce. Sercem labiryntu jest, wewnętrzna przestrzeń, w której znajdziemy to, czego potrzebujemy w danym momencie.
W poszukiwaniu siebie
Jeżeli chcielibyście spróbować medytacji labiryntu, wystarczy znaleźć labirynt w niedalekiej odległości od siebie. Istnieją strony, wyszukiwarki labiryntów w danym obszarze. Na stronie Labyrinth Locator należy wpisać region jakim jesteś zainteresowany. Wpisując „Polska” znalazłam 10 labiryntów. Jeżeli żadna z lokalizacji nie pasuje, można pokusić się o stworzenie własnego labiryntu.
Zdjęcie:Katedra w Chartres by Sylvain Sonnet
Film: University of Westminster
